Γιατί η Απελευθέρωση του Ενστίκτου για Παιχνίδι θα Κάνει τα Παιδιά μας πιο Ευτυχισμένους, Αυτάρκεις και Καλύτερους Μαθητές για την Υπόλοιπη Ζωή τους
Το βιβλίο του Πήτερ Γκρέυ, Ελευθερία στη Μάθηση, εκδόθηκε το 2013 και μεταφράστηκε τον Οκτώβριο του 2019 στα ελληνικά.
Εξελικτικός ψυχολόγος ο ίδιος, προσεγγίζει το θέμα της εκπαίδευσης από τη σκοπιά της θεωρίας του Δαρβίνου. Ασχολείται με το θέμα ορμώμενος από τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο γιος του στο κλασικό σύστημα της εκπαίδευσης.
Αρθρογραφεί σε διάφορες εκπαιδευτικές ιστοσελίδες και είναι ιδρυτής του The Alliance for Self-Directed Education, του οργανισμού για την Αυτοκατευθυνόμενη Μάθηση. Σκοπός του οργανισμού είναι η διάδοση της ιδέας της αξίας της Αυτοκατευθυνόμενης Μάθησης για τα παιδιά και του εφήβους. Η βασική θέση του είναι ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι. Οτιδήποτε καταστέλλει το παιχνίδι ουσιαστικά καταστέλλει τη φυσική προδιάθεση του ανθρώπου να μαθαίνει.
Στο βιβλίο του ο Peter Gray επιχειρεί μια ανάλυση του ανθρώπινου είδους από τότε που οι άνθρωποι ήταν κυνηγοί – συλλέκτες μέχρι σήμερα.
Ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα για τις πτυχές της παιδικής φύσης που τους δίνουν τα εφόδια να μάθουν, με δική τους πρωτοβουλία, αυτά που χρειάζονται για να επιβιώσουν και να έχουν καλή πορεία στην κοινωνία στην οποία γεννιούνται. […] Τα παιδιά έχουν μια βιολογική προδιάθεση να αναλάβουν την εκπαίδευσή τους. […]. Δεν υπάρχει ανάγκη για υποχρεωτικά μαθήματα, διαλέξεις, αναθέσεις εργασιών, τεστ, βαθμολογίες, διαχωρισμό σε τάξεις ανά ηλικία ή οποιαδήποτε άλλη παγίδα του πρότυπου, υποχρεωτικού μας συστήματος σχολικής φοίτησης. Όλα αυτά, στην πραγματικότητα, παρεμβαίνουν στους φυσικούς τρόπους μάθησης των παιδιών. Peter Gray, Ελευθερία στη μάθηση, σελ. 19
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στο γιο του. Ένα βιβλίο που ξεκινάει με τη φράση “Να πάτε στο διάολο!” φράση του γιου του προς εκείνον και το διευθυντή του σχολείου όταν για πολλοστή φορά συζητούσαν στο γραφείο όλοι μαζί για την απρεπή συμπεριφορά του .
Αποτελείται από 11 κεφάλαια, με πρώτο το κεφάλαιο ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;
Ωστόσο, οι συστάσεις των ειδικών και των πολιτικών σήμερα αφορούν μια περισσότερο και όχι λιγότερο περιοριστική εκπαίδευση. Θέλουν πιο τυποποιημένες εξετάσεις, περισσότερες σχολικές εργασίες για το σπίτι, μεγαλύτερη εποπτεία, μεγαλύτερη διάρκεια της σχολικής ημέρας και της σχολικής χρονιάς, περισσότερες κυρώσεις στα παιδιά που απουσιάζουν μία ή δύο ημέρες για να πάνε οικογενειακές διακοπές. […]. Ήρθε η ώρα τα άτομα που γνωρίζουν περισσότερα να εγερθούν και να εναντιωθούν σε αυτό το τρομερό ρεύμα. Τα παιδιά δε χρειάζονται περισσότερη σχολική φοίτηση. Χρειάζονται λιγότερη σχολική φοίτηση και περισσότερη ελευθερία.Peter Gray, Ελευθερία στη μάθηση, σελ. 29
Στο 2ο κεφάλαιο περιγράφει τη ζωή των παιδιών στις κοινωνίες των κυνηγών-συλλεκτών καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά αντιμετωπίζονται ως ισότιμα μέλη. Αυτές οι κοινωνίες επιτρέπουν την αυτορύθμιση των παιδιών σε όλα τα επίπεδα. Αποκτούν μόνα τους και μιμούμενα όλες τις δεξιότητες που χρειάζονται για την επιβίωσή τους.
Τα πράγματα άλλαξαν όταν εισήλθε στις ανθρώπινες κοινωνίες η γεωργία. Εκεί άρχισε να μειώνεται ο χρόνος της ελευθερίας των παιδιών. Έμπαιναν στις υποχρεώσεις. Να βοηθήσουν στο χωράφι, να φροντίσουν τα μικρότερα, όλα αυτά στο 3ο κατά σειρά κεφάλαιο του βιβλίου του Peter Gray, Ελευθερία στη Μάθηση. Επιχειρώντας ένα σύντομο ιστορικό της εκπαίδευσης για να εξηγήσει γιατί τα σχολεία είναι όπως είναι, παρουσιάζει τις αλλαγές που έφερε η γεωργία στους στόχους της ανατροφής των παιδιών, τις περαιτέρω επιπτώσεις της φεουδαρχίας και της βιομηχανίας στην αντιμετώπιση των παιδιών ως εργατικό δυναμικό (στη βιομηχανία, μέχρι το 1832, τα ⅔ των εργαζομένων ήταν παιδιά), το ρόλο του καθολικισμού και του προτεσταντισμού στην επιβολή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, την κατάληξη των σχολείων να υπηρετούν το κράτος, και τη συνεχώς αυξανόμενη τυποποίησή τους.
Για τους ηγέτες της κυβέρνησης και της βιομηχανίας το πρωταρχικό μέλημα της εκπαίδευσης δεν ήταν να μάθουν οι άνθρωποι γραφή και ανάγνωση αλλά να αποκτήσουν τον έλεγχο του τι διάβαζαν οι άνθρωποι, τι σκέφτονταν και πώς συμπεριφέρονταν. Peter Gray, Ελευθερία στη μάθηση, σελ. 58
Κεφάλαιο 4 Επτά αμαρτήματα του συστήματος μας, της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Όσοι έχουν πάει ποτέ σχολείο γνωρίζουν ότι το σχολείο είναι φυλακή, αλλά σχεδόν κανείς μετά από την ηλικία της σχολικής ζωής δεν το λέει αυτό. Δεν είναι ευγενικό. Όλοι μας επιλέγουμε να αγνοήσουμε αυτή την αλήθεια επειδή το να την παραδεχθούμε θα μας έκανε να φαινόμαστε σκληροί και θα κατηγορούσε τους ανθρώπους που έχουν καλές προθέσεις και κάνουν αυτά που θεωρούν απαραίτητο.
Ο Peter Gray τολμάει να χαρκατηρίσει το σχολείο φυλακή
Σελ 62 Τα επτά σημεία που καταστρέφουν τη φυσιολογική και εγγενή διάθεση που έχουν οι άνθρωποι να μαθαίνουν
ΚΕφ 6 το ανθρώπινο ένστικτο για εκπάιδευση
Στις 29 Ιανουαρίου …οθονης
Στα πράγματα στα οποία εμμένει ε΄ίναι η μίξη των ηλικιών
Εκθειάζει τα sadbury και σκοπός της ζωής του είναι να έιναι έτσι όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα
Σελ 108 Γιατί τα μαθήματα του σχολείου …επειδή απαιτούν ελευθερία